Μετανάστης – 1961

Μετανάστης – 1961 Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα Καράβι ποιος σε κέντησε, ποιος σού `βαψε τα ξάρτια για να με πάρεις μακριά και να δακρύσουνε πικρά και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια Φεύγω γιατί με πίκρανε, η φτώχεια και ο πόνος είχε πνιγεί η ελπίδα μου, είχε σβηστεί ο ήλιος μου κι είχε χαθεί, κι είχε χαθεί ο δρόμος. Με δέρναν όλοι οι καιροί, μου πάγωναν τα μάτια μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό μου κάναν βούρκο το νερό και την καρδιά κομμάτια Φεύγω γιατί με πίκρανε… Δε μού `χαν μείνει ν’ αγαπώ δυο χέρια ν’ αγκαλιάζω μόνο τα χείλη με καημό και μια φωνή με πυρετόκαι μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω Φεύγω γιατί με πίκρανε…

Ocean liner who built you, who adorned your ropes To take me to foreign-land, and fill me with bitter tears And fill with bitter tears, the eyes of my mother. I’m leaving out of bitterness, from poverty and pain My hopes had sunk, my sun gone out And I had lost, and I had lost my way. The times tossed me about, they froze my eyes still Turned my bread to stone, my water into swill My water into swill and broke my heart to pieces. I’m leaving out of bitterness… No one was left for me to love, no hands to embrace Just my lips to long, and a fevered voice, And a fevered voice to shout my pain. I’m leaving out of bitterness…