Παπούτσι από τον Tόπο σου – 1964

Στίχοι:  Κώστας Βίρβος

Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης

Τραγούδι: Στέλιος Καζαντζίδης

Ζητάς, παιδί μου, την ευχή

να παντρευτείς στα ξένα,

γιατί παλάτια και λεφτά

σου έχουνε ταμένα.

Μα εμείς σε περιμένουμε

με πόνο να γυρίσεις,

να παντρευτείς στον τόπο σου,

μαζί μας πια να ζήσεις,

κι εμείς να δούμε εγγόνια

στα υστερνά μας χρόνια.

Με σπαραγμό, παιδάκι μου,

τη γνώμη μου σου στέλνω:

“Παπούτσι από τον τόπο σου

κι ας είναι μπαλωμένο.”

Πριν φύγεις για την ξενιτιά,

ποθούσες μια κοπέλα,

που κλαίει για σένα και ρωτά,

παιδί μου, νύχτα μέρα.

Θα είναι άδικο βαρύ

τώρα να την αφήσεις

και με μια ξένη κι άγνωστη

στην ξενιτιά να ζήσεις,

και να μην δούμε εγγόνια

στα υστερνά μας χρόνια.

Με σπαραγμό, παιδάκι μου,

τη γνώμη μου σου στέλνω:

“Παπούτσι από τον τόπο σου

κι ας είναι μπαλωμένο.”

“Shoe from Your Own Land”

My son you want my blessing

to go and marry abroad,

It seems they’ve promised you

palaces and gold.

But here we ache

for your return

to marry in your home

and live with us from now on

for us to have grandkids

in our olden days.

With withered heart, my son

I give you my advice:

“Take a shoe from your own land

Even if it has patches.”

Before you left for foreign-land

You had a girl in mind

Who cries and asks, my son

For you day and night.

It will be unjust

Now to abandon her

And with a stranger and unknown

To live in foreign-land

And us not have grandkids

in our olden days.

With withered heart, my son

I give you my advice:

“Take a shoe from your own land

Even if it has patches.”