Το Ψωμί Της Ξενιτιάς – 1970

Στίχοι: Ατραΐδης & Ζεμανίδης

Μουσική:  Γιάννης Βασιλόπουλος

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό

το νερό της θολό και το στρώμα σκληρό

τα λεφτά που αποκτάς τα βλαστημάς

υποφέρεις, πονάς, την πατρίδα ζητάς

Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις

μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις

πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά

Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει

κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει

κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά

Το ψωμί της ξενιτιάς είναι ξερό

και με δάκρυ πικρό το `χω βρέξει κι εγώ

πιο καλά στο φτωχικό ψωμί κι ελιά

παρά χίλια καλά στην πικρή ξενιτιά

Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις

μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις

πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά

Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει

κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει

κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά

The bread of foreign lands is bitter

its water muddy and its mattress hard

you curse the wages you earn

you suffer, ache, and want your homeland.

Thieving foreign land, you take our young men

Awful temptress you bewitch with cash

and cruelly separate mothers from their sons.

Mother Mary make migration end

So another mother never cries again

And every son and daughter can come home.

The bread of foreign lands is hard

With bitter tears I’ve soaked it myself

better in my poor home olives and bread

than all the goods of a bitter foreign land

Thieving foreign land, you take our young men

Awful temptress you bewitch with cash

and cruelly separate mothers from their sons.

Mother Mary make migration end

So another mother never cries again

And every son and daughter can come home.