Ο Χωρισμός

Τραγουδι: Μοσχολιού Βίκυ

Συνθέτης: Ζαμπέτας Γιώργος

Στιχουργός: Χριστοδούλου Δημήτρης

Κι αν θα διαβείς, κι αν θα διαβείς τον ουρανό

κι αν πας ψηλά, κι αν πας ψηλά στ’ αστέρια

την συντροφιά, την συντροφιά μου θα ζητάς

και τα δικά, και τα δικά μου χέρια.

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά

και τα κορμιά καράβια

κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά

μένει η καρδιά του άδεια.

Κι αν πας σε α, κι αν πας σε άλλη θάλασσα

σε άλλη γη, σε άλλη γη να μείνεις

δε θα βρεθεί, δε θα βρεθεί ν’ αναπαυτείς

τον πόνο σου, τον πόνο σου ν’ αφήνεις.

Γιατί τα χέρια είναι σκοινιά

και τα κορμιά καράβια

κι όποιος τα κόβει τα σκοινιά

μένει η καρδιά του άδεια.

And if you walk, and if you walk to heaven

And if you reach, and if you reach the stars

My company, my company you’ll want

And my two, and my two arms.

Because hands resemble ropes

And bodies are like ships

And he who cuts the ropes

His heart he empties.

And if you go to, and if you go to another sea

To another land, to another land to stay

You won’t find, you won’t find peace

Your angst, your angst there to allay.

Because hands resemble ropes

And bodies are like ships

And he who cuts the ropes

His heart he empties.