Ο Ξενιτεμένος Πατέρας – 1958

Στίχοι: Μπάμπης Μπακάλης

Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης

Τραγουδι: Καζαντζίδης & Μαρινέλλα

Σ’ ένα σπίτι ρημαγμένο απ’ την ορφάνια,

ένας γέρος ασπρομάλλης σταματά.

Θέλει να μάθει για τους δικούς του,

γιατί είχε χρονια στην ξενιτιά

χτυπάει την πόρτα..(τουκ τουκ τουκ)

Κι αμέσως βγαίνει κάποια κοπέλα, μαυροντυμένη,

δακρύζει ο γέρος, μόλις την βλέπει,

και η κοπέλα τονε ρωτά:

Ποιος είσαι εσύ, που με κοιτάς με μάτια δακρυσμένα;

ούτε μητέρα έχω εγώ, ούτε γνωστό κανένα

ούτε πατέρα γνώρισα γιατί έφυγε στα ξένα…

Τα μάτια μου κοπέλα μου, κι αν είναι δακρυσμένα,

είναι γιατί μου θύμισες κάτι απ’ τα περασμένα

πριν φύγω για τα ξένα.

Πες μου τι σου θυμίζω εγώ διαβάτη ασπρομάλλη,

είμαι μια κόρη ορφανή, κι ίσως να κάνεις λάθος;

έμοιαζα της μανούλας μου, που τη σκεπάζει ο τάφος

Παιδάκι μου πεντάρφανο δε με θυμάσαι εμένα,

ειμαι ο φτωχός πατέρας σου που γύρισε απ’ τα ξένα

και βρίσκω μόνο εσένα

In a house ruined by orphanhood

A whitehaired old man arrives.

He wants to know about his family

After many years in foreign land.

He knocks at the door (knock, knock, knock).

A girl comes out all dressed in black;

The old man’s eyes fill with tears when he sees her,

And the girl asks him:

“Who are you, looking at me with teary eyes?

I have no mother, nor other relation left;

A father I’ve not known ‘cause he gone to foreign-land…”

“My eyes, my girl, are full of tears,

‘cause you reminded me of something

before I left for foreign-land.”

“Tell me what I remind you of, white-haired passerby,

I’m an orphan, and maybe you are mistaken;

I resembled my mother who is under the grave-stone.”

“My child, so very orphaned, you don’t remember me;

I am your poor father returned from foreign-land

And find that only you remain.”